Ti je Musliman

Çka është Islami?Pse eshte krijuar njeriu Pasojat e mospranimit te Islamit Persosuria e fese islame Zekati, agjerimi dhe Haxhi Filli i hyrjes në Islam eshte deshmia dhe shtylla e dyte Namazi Një thirrje për ta besuar Allahun dhe Profetin e Tij Nevoja e njerezimit per fene (II)Nevoja e njerezimit per fene Allahu - Ekzistenca, Hyjnorja, Njeshmeria dhe denjesia e Tij per t'u adhuruar Krijimi i gjithesise Kjo gjithesi nuk ka tjeter hyjni pervec Zotit te Madherishem Argumentet rreth ekzistencës së Allahut dhe të qenët Zot

Nj� thirrje p�r ta besuar Allahun dhe Profetin e Tij

Një thirrje për ta besuar Allahun dhe Profetin e Tij

Mirsim Malici

O njeri i arsyeshëm, besoje Allahun për Zot e të Dërguarin e Tij Muhamedin ? për profet; pasoje atë dhe vepro sipas proklamatës me të cilën u dërgua nga Zoti, gjegjësisht sipas fesë islame, burimi i së cilës është Kurani madhështor – fjala e Zotit, dhe hadithet autentike – fjalët e vulës së profetëve, Muhamedit ?. Profeti e kishte një mbrojte të veçantë nga Zoti; ai nuk urdhëronte asgjë tjetër përpos urdhëresave që i jepte Zoti, sikundërqë nuk ndalonte nga asnjë send, përveç nga ajo që e ndalonte Zoti. Thuaj pra sinqerisht: Allahu është Zoti dhe Hyjnia ime. Thuaj gjithashtu: Muhamedi ? është i Dërguari i Allahut dhe atë e ndjek! Kjo është udha e vetme e shpëtimit! Na shoqëroftë lumturia përherë e përjetë!

Njohja e fesë së vërtetë – Islamit

Nëse arsyeja jote e shëndoshë i kapi këto të vërteta, pra, se Allahu i Lartë është Zoti yt - i Cili të solli në ekzistencë dhe i Cili të furnizon pareshtur, se Ai është i Vetmi Zot i Vërtetë e i Paortak, se ta adhurosh Zotin është detyrë e pashmangshme, se Muhamedi ? është Profeti që Zoti e dërgoi tek ti dhe te mbarë njerëzimi. Pra, tani mësoje se besimi yt në Zotin e Madhërishëm dhe në Profetin e Tij, Muhamedin ? mund të konsiderohet i vlefshëm e i pranueshëm vetëm nëse vërtet e beson, e përqafon dhe e jetëson fenë Islame, ngase Zoti këtë fe e përzgjodhi për ne, na urdhëroi ta jetësojmë dhe me të i dërgoi të gjithë profetët, sikurse edhe Muhamedin – vulën e profetëve ?.

Përkufizimi dhe paraqitja e Islamit

Vula e profetëve dhe kumtari i Zotit për mbarë njerëzit thotë:

“Islami është të dëshmosh se s’ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Allahut, ta falësh namazin, ta japësh zekatin, ta agjërosh ramazanin dhe, nëse ke mundësi, ta bësh haxhin në Qabe!”
Pra, Islami është feja botërore, të cilën Zoti e bëri të detyrueshme për mbarë njerëzit. Këtë fe e besonin të gjithë profetët, të cilët sheshazi e proklamonin dorëzimin e tyre ndaj Zotit, i Cili shpalli prerazi se nuk pranon asnjë fe tjetër përveç Islamit!

I Larti ka thënë: “Feja e vërtetë tek Allahu është vetëm Islami.” (Kurani, 3:19)
Po ashtu, Allahu i Madhërishëm thotë: “Kush kërkon tjetër fe përveç Islamit, nuk do t’i pranohet dhe ai në botën tjetër do të jetë i humbur.” (Kurani, 3:85)

Kuptimi i përgjithshëm i këtyre dy ajeteve:

Zoti i Lartë na tregon se fe e vetme tek Ai është Islami, kurse në ajetin tjetër na tregon se nuk e pranon asnjë fe tjetër përveç Islamit.
Sikurse na tregon se në botën tjetër, askush përpos muslimanëve nuk do të jetë i lumtur; e ata që vdesin në një fe tjetër përveç Islamit, do të jenë të humbur në botën tjetër dhe ata i pret dënimi me zjarr.
Për këtë arsye, të gjithë profetët e proklamonin Islamin - dorëzimin ndaj Zotit, dhe distancoheshin nga gjithkush që nuk i dorëzohej Atij. Cilido hebre apo i krishter që dëshiron shpëtim e lumturi, le të hyjë në Islam dhe le ta ndjekë Profetin e kësaj feje - Muhamedin ? që si rrjedhim, vërtet, të jetë një pasues i denjë i Musait e i Isait (paqja qoftë mbi ta!). Kjo ngase Musai, Isai, Muhamedi ? dhe të gjithë profetët e Zotit, ishin muslimanë dhe propagandues të Islamit, ngase kjo fe është feja e Zotit, i Cili i dërgoi ata profetë që të kumtonin Islamin te njerëzit. Tani e tutje, pasi Allahu e ka dërguar me mision Profetin e Tij, Muhamedin ? e deri në fundin e kësaj bote, askush nuk mund të konsiderohet musliman - i dorëzuar ndaj Zotit, e as që ia pranon Allahu dikujt një pretendim të tillë, përveçse nëse e beson vulën e profetëve - Muhamedin ? si profet të dërguar nga Zoti, e pason atë dhe vepron me mësimet e shpallura nga Zoti në Kuran.

Allahu i Madhërishëm në Kuranin Famëlartë thotë: “Thuaju (o Muhamed): “Nëse ju e doni Allahun, atëherë më ndiqni mua, që Allahu t’ju dojë dhe t’jua falë gjynahet! Allahu është Falës i Madh dhe Mëshirëplotë”. (Kurani, 3:31)

Kuptimi i përgjithshëm i ajetit:

Allahu e urdhëron të Dërguarin e Tij, Muhamedin ? që t’u thotë atyre që e pretendojnë dashurinë e Zotit: nëse ju e doni vërtet Allahun, atëherë ndiqmëni mua, e kështu do të fitoni dashurinë e Allahut. Kjo ngase Allahu nuk ju do e as që jua falë mëkatet, përveç nëse i besoni Profetit të Tij, Muhamedit ? dhe e pasoni atë.
Ky Islam, me të cilën u dërgua Muhamedi ? nga Zoti i Madhërishëm, te mbarë njerëzit, pikërisht ky është Islami i plotë, gjithëpërfshirës, i lehtë e tolerant, të cilin e përsosi Zoti dhe e përzgjodhi për robërit e Tij, prej të cilëve nuk e pranon asnjë fe tjetër. Këtë Islam e sihariqonin dhe e besonin të gjithë profetët.

Allahu i Madhërishëm në Kuranin Famëlartë thotë: “Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova dhuntinë Time ndaj jush dhe zgjodha që Islami të jetë feja juaj.” (Kurani, 5:3)

Kuptimi i përgjithshëm:

Teksa Profeti Muhamed ? ishte në Arafat - në Mekë, duke kryer ritualet e haxhit të lamtumirës - nga fundi i jetës së tij, periudhë kjo kur feja e vërtetë kishte marrë dhenë, ndërsa zbritja e Kuranit veçse ishte në përfundim e sipër, Zoti i shpalli këtë ajet fisnik.

Zoti Fuqiplotë po na tregon se me dërgimin e Profetit Muhamed ? dhe me zbritjen e Kuranit të madhërishëm e përkreu fenë dhe e përsosi mirësinë hyjnore. Na tregon se vetëm këtë fe Ai e pranon e assesi ndonjë tjetër.

Gjithashtu, na tregon se Islami me të cilin erdhi i Dërguari i Tij, Muhamedi ? është një fe e përsosur, gjithëpërfshirëse dhe e përshtatshme për çdo kohë, vend e popull; është feja e diturisë, e lehtësimit, e drejtësisë dhe e mirësisë. Kjo fe është sistemi më i përkryer që i përgjigjet çdo nevoje jetësore të njeriut, pra, përmbush shpirtin dhe organizon jetën qytetare. Kjo ngase ajo vepron me metodologjinë më të drejtë në të gjitha segmentet e jetës, që nga pushteti, gjyqi, politika e deri te çështjet sociale e ekonomike. Po pra, ajo mbarështon jetën në tërësi, sikurse siguron edhe lumturi në jetën pas vdekjes, në jetën e amshimit.

Shtyllat e Islamit

Islami i plotë, me të cilin e ka dërguar Allahu Profetin e Tij, Muhamedin ? është i ndërtuar mbi pesë shtylla. Njeriu nuk bëhet dot musliman i vërtetë, përveçse kur t’i besojë e t’i zbatojë ato:

1. Të dëshmojë se s’ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Allahut;

2. Ta falë namazin;

3. Ta japë lëmoshën e detyrueshme (zekatin);

4. Ta agjërojë muajin ramazan;

5. Ta bëjë pelegrinazhin (haxhin) në shtëpinë e shenjtë – Qabe, nëse ka mundësi rruge;

I Dërguari i Allahut ? ka thënë: “Islami është ngritur mbi pesë shtylla: dëshmia se s’ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Allahut, falja e namazit, dhënia e zekatit - lëmoshës së detyrueshme, haxhi - pelegrinazhi tek Shtëpia e Shenjtë dhe agjërimi i muajit ramazan!”

Këto shtylla kanë shtrirje të gjerë në argumentet e Kuranit Famëlartë.

Shtylla e parë: Dëshmia se s’ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Tij

Kjo dëshmi ka një domethënie, të cilën çdo musliman duhet ta dijë e ta jetësojë. Ai që vetëm e shqipton atë, mirëpo pa e kuptuar dhe pa e jetësuar, në të vërtetë, ai s’përfiton gjë nga ky deklarim gojor. Domethënia e fjalës “Lã ilãhe il-lall-llãh” - nuk ka hyjni përveç Allahut është: nuk ka në Tokë e as në qiell ndonjë të adhuruar që adhurohet me të drejtë përveç të vetmit Allah, pra, Ai është Hyjnia e vërtetë, kurse çdo hyjni përveç Tij është një hyjni e kotë dhe e rrejshme. Fjala “ilãh” do të thotë: i adhuruar.

Gjithsecili që adhuron dikë tjetër përveç Zotit, ai është mohues dhe idhujtar, edhe nëse i adhuruari i tij është një profet apo evlia i devotshëm.

Adhurimi është shumëllojësh:

Ndër to është lutja, domethënia e së cilës mund të përkufizohet siç vijon: të dëshirosh dhe të kërkosh diçka që të nevojitet e të cilën s’e realizon dot askush përpos Zotit, siç është zbritja e shiut, shërimi i të sëmurit, largimi i qedereve të rënda (të cilat s’i largon dot krijesa), fitimi i parajsës, shpëtimi nga ferri, dhurimi i fëmijëve, furnizimi, lumturia e të ngjashme.

Pra, asnjë nga këto të lartpërmendurat nuk kërkohen nga dikush tjetër përpos Allahut, e nëse dikush lyp diçka nga këto prej dikujt prej krijesave, qoftë krijesë e gjallë apo e vdekur, ai kështu e ka adhuruar atë. Allahu i Lartësuar, duke i urdhëruar robërit e Tij që ta lusin vetëm Atë e duke iu treguar se lutja është një adhurim dhe se kushtimi i saj dikujt tjetër përpos Allahut është një rrugë që shpie në ferr, thotë:

“Zoti juaj ka thënë: “Lutmuni Mua, se do t’ju përgjigjem! Me të vërtetë, ata që tregohen mendjemëdhenj e nuk duan të Më adhurojnë, do të hyjnë në Xhehenem të poshtëruar”!” (Kurani, 40:60)

Allahu i Lartë na tregon se të gjithë ata të cilëve u bëhen lutje përveç Zotit Fuqiplotë, në të vërtetë janë vetëm krijesa, që nuk kanë kurrfarë mundësie për t’i bërë dobi a dëm askujt, madje edhe nëse është profet apo njeri i mirë:

“Thuaj: “Thirrini ata që ju i hyjnizoni përveç Tij! Ata nuk mund t’jua largojnë të keqen e as nuk mund ta hedhin atë tjetërkund”. (Kurani, 17:56) dhe ajeti në vijim:

Allahu i Lartësuar thotë: “Xhamitë i janë kushtuar vetëm Allahut, prandaj mos iu lutni askujt krahas Allahut!” (Kurani, 72:18)

Po ashtu, prej adhurimeve janë zotimi, flijimi i kafshëve nëpërmjet therjes apo çfarëdo sakrifice tjetër me qëllim adhurimi.

Këto adhurime, pra afrimi i sakrificave e të ngjashme, bëhen vetëm për Zotin, e për askënd tjetër përveç Tij. Kushdo që ther ndonjë kafshë për dikë tjetër përveç Allahut, qoftë për ndonjë varr a xhin, ai kështu e ka adhuruar dikë tjetër përveç Allahut e si rrjedhim e meriton mallkimin e Tij.

Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: “Në të vërtetë, namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime, i përkasin vetëm Allahut, Zotit të botëve. Ai nuk ka asnjë ortak. Kështu jam urdhëruar dhe unë jam i pari që i nënshtrohem Atij”. (Kurani, 6:162-163)

Po ashtu, Profeti ? thotë: “Allahu e lëshoftë mallkimin e Tij mbi atë që ther kafshë për dikë tjetër përveç Allahut!”

Gjithashtu, prej llojeve të adhurimit është: të kërkosh ndihmë dhe mbrojtje gjatë vështirësive, nevojave dhe krizave. “Kur të lypësh, lypi Allahut e, kur të kërkosh ndihmë, kërko nga Allahu!” (Hadith)

Në këto raste e në këto nevoja, askujt përpos Zotit Fuqiplotë nuk i kërkohet ndihmë e as mbrojtje.

Allahu i Madhërishëm në Kuranin Famëlartë thotë: “Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm prej Teje ndihmë kërkojmë.” (Kurani, 1:5)

Po ashtu, Allahu i Lartë thotë: “Thuaj: “Kërkoj mbështetje te Zoti i agimit, që të më mbrojë nga sherri i gjithçkaje që Ai ka krijuar.” (Kurani, 113:1-2)

Po ashtu, Profeti ? thotë: “Nuk lypset ndihmë nga unë gjatë vështirësive, porse vetëm nga Zoti!”

Po ashtu, ai ? ka thënë: “Kur të kesh ndonjë kërkesë, kërkoje nga Allahu, sikurse kur të duhet një ndihmesë, lype atë tek Ai!”

Ke të drejtë që të kërkosh ndihmë nga njeriu që e ke pranë, nëse bëhet fjalë për diçka përbrenda mundësive njerëzore. Mirëpo sa i përket kërkimit të strehës e mbrojtjes, ajo duhet të kërkohet vetëm prej Allahut. Është e kotë t’i kërkosh ndihmë ndonjë të vdekuri apo dikujt që nuk ka mundësi ta dëgjojë thirrjen tënde, ngase ata nuk kanë kurrfarë mundësie, edhe nëse janë profetë, evlia apo engjëj.

Gajbin - dijen e fshehtë, askush nuk e di përpos Zotit Fuqiplotë. Gjithsecili që pretendon se e njeh dijen e të padukshmes, ai është një jobesimtar që doemos duhet përgënjeshtruar. Nëse ai parathotë diçka dhe ashtu ndodh, kjo thjesht është një koincidencë - përputhje e rastit.

Profeti Muhamed ? thotë: “Kush shkon tek një falltar a fatthënës dhe i beson atij në atë që ai e thotë, veçse e ka mohuar atë që i është shpallur Muhamedit!”

Gjithashtu, prej llojeve të adhurimit është t’i mbështetesh Zotit, të shpresosh tek Ai e t’i përulesh Atij me frikë-respekt. Pra, njeriu duhet të mbështetet vetëm tek Allahu Fuqiplotë, t’i mbajë shpresat vetëm tek Ai dhe ta madhërojë vetëm Atë me frikë e respekt.

Një pjesë e madhe e njerëzve që i përshkruhen Islamit bëjnë praktika të shumta idhujtarie; i lusin njerëzit e vdekur, duke iu sjellë vërdallë varreve të tyre. Duke bërë adhurime për dikë tjetër përpos Zotit, ata assesi nuk e meritojnë emrin ‘musliman’, edhe nëse e pretendojnë Islamin, thonë: “La ilahe ilAllah, Muhamedu’r-Resul’ull-llah”, e falin namazin, agjërojnë dhe e kryejnë pelegrinazhin në Mekë.

Allahu i Lartësuar thotë: “Me të vërtetë, të është shpallur ty (o Muhamed), si dhe atyre që kanë qenë para teje: “Nëse i shoqëron Allahut diçka tjetër (në adhurim), me siguri që punët e tua do të zhvlerësohen dhe do të jesh ndër të humburit.” (Kurani, 39:65)

Gjithashtu, Allahu thotë: “Sigurisht, atij që adhuron tjetërkënd përveç Allahut, Allahu do t’ia ndalojë Xhenetin dhe strehim i tij do të jetë Zjarri. Për keqbërësit nuk ka ndihmës.” (Kurani, 5:72)

Allahu i Madhërishëm e ka urdhëruar kumtarin e Tij, Muhamedin ? që t’u thotë njerëzve: “Thuaj: “Unë jam vetëm një njeri (vdekatar) si ju, që më është shpallur se Zoti juaj është një Zot i Vetëm. Kështu, kush shpreson takimin me Zotin e vet, le të bëjë vepra të mira dhe të mos i shoqërojë askënd në adhurim Zotit të vet!” (Kurani, 18:110)

Ajo çfarë bëjnë disa injorantë nëpër varre e tyrbe, duke bërë tavaf – rrethrrotullim e duke iu lutur të vdekurve për hallet e tyre, pa dyshim që është një idhujtari e pacipë dhe devijim i qartë.

/ tijemusliman

/ tijemuslimanint

info@tijemusliman.com