Cilësitë e besimtarit
Aid el Karni
Kur besimtari i ekspozohet shqetësimeve dhe poshtërimeve, ai ka cilësi të caktuara të cilat shprehin vendosmërinë dhe madhështinë e besimit të tij.
Cilësia e parë është falja (afv), që aludon për pastërti dhe ndershmëri të zemrës. Besimtari ia falë atij që e shqetëson dhe kërkon t'i bëjë ndonjë të mirë, ngase e di që kjo e lartëson në shkallët e devotshmërisë. Në realitet, kryerja e veprave të mira dhe ndihma atyre që na kanë shkaktuar ndonjë të keqe është niveli më i lartë dhe më i çmuar i besimit. Para vetë faljes, besimtari e përmban mllefin dhe zemërimin e vet, nuk ia kthen atij që e shqetëson, pastaj ia falë prapësinë e kryer. Kjo është bamirësi (ihsan), gjegjësisht kthim i të keqes me të mirë.
"Përpiquni ta fitoni faljen e Zotit tuaj dhe Xhenetin e gjerë si qielli dhe Toka, të përgatitur për ata që kanë frikë nga Allahu, për ata të cilët japin lëmoshë, edhe kur kanë me bollëk e edhe kur kanë skamje, për ata të cilët e përmbajnë zemërimin dhe ua falin njerëzve " ndërsa Allahu i do ata që kryejnë vepra të mira: edhe për ata të cilët, kur e kryejnë ndonjë mëkat ose kur bëjnë mëkat ndaj vetvetes, e kujtojnë Allahun dhe i luten për faljen e mëkateve të tyre " e kush do të falë mëkatet nëse jo Allahu? " dhe të cilët nuk këmbëngulin me qëllim në mëkat. Ata i pret shpërblimi " falja nga Zoti i tyre dhe kopshtet e Xhenetit, nëpër të cilat do të rrjedhin lumenj, në të cilët do të qëndrojnë përgjithmonë, e sa shpërblim i bukur është për ata të cilët veprojnë në këtë mënyrë!"
"Padrejtësia mund të kthehet me masë të njëjtë, kurse atë që falë dhe pajtohet, Allahu do ta shpërblejë; Ai, vërtet, nuk i do ata që bëjnë padrejtësi."
"Le t'ua falin dhe mos t'ua zënë mëri! Vallë, nuk do të dëshironit që edhe juve Allahu t'ua falë mëkatet? Ndërsa Allahu falë dhe është mëshirues."
Në një transmetim thuhet që i Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) ka thënë: "Allahu më ka urdhëruar ta vizitoj atë që më ka harruar, t'ia fal atij që më ka shkaktuar padrejtësi dhe t'i jap lëmoshë atij që ma ka mohuar mua."
Dy, besimtari e kupton që gjithçka ndodhë me caktimin paraprak të Allahut. Ai beson në përcaktimin e Tij. Kështu që besimtari çdo telash e kupton si pjesë e përcaktimit, ngase vetëm Ai përcakton dhe vendos gjithçka në kozmos. Prandaj, ti o vëlla, duhet t'i nënshtrohesh për gjithçka Zotit tënd.
Tre është bindja e besimtarit që fatkeqësitë shlyejnë mëkate, gjegjësisht që të këqijat sjellin me vete shlyerje të mëkateve. Kështu me vështirësi në jetë njeriu asgjëson prapësitë e veta dhe arrin në nivele më të larta të besimit.
"Dhe Zoti i tyre u përgjigjet: Asnjërit prej jush nuk do t'ia humb mundin e tij, as mashkull e as femër " ju jeni njëri prej tjetrit. Atyre që migrojnë dhe që dëbohen nga vendbanimet e veta, si dhe që torturohen në rrugën Time dhe që luftojnë e vdesin, me siguri do të kaloj mbi veprat e tyre të këqija dhe me siguri do t'i fus në kopshtet e xhenetit, nëpër të cilat do të rrjedhin lumenj; ky do të jetë shpërblim nga Allahu. " Kurse shpërblimi i Allahut është më i miri."
Me bindjen e tyre në shlyerjen e mëkateve dhe kthimin e të keqes me të mirë besimtarët e zbatojnë një urtësi të jashtëzakonshme.
"E mira dhe e keqja nuk janë njësoj! Të keqen ktheje me të mirë dhe armiku yt do të shndërrohet befas në mik."
Në një hadith thuhet: "Musliman është ai nga dora dhe gjuha e cilit janë të sigurt muslimanët tjerë."
Kjo nënkupton, gjithashtu, që muslimani fyerjen e kthen me fjalë të mira dhe me buzëqeshje, duke asgjësuar armiqësinë e atij që e fyen dhe duke shuar zjarrin e zemërimit të tij.
"Thuaj robërve të Mi të flasin vetëm fjalë të bukura: - ngase shejtani mund të mbjellë armiqësi midis tyre, shejtani është, vërtet, armik i hapur i njeriut."
Duke folur lidhur me sulmet ndaj besimtarëve, duhet thënë se besimtari i sinqertë është koshient që njerëzit nuk janë të përkryer, andaj çdo e keqe vjen për shkak të ndonjë gabimi që e kemi bërë vetë.
"Si mund, kur ju goditi e keqja të cilën ju ia keni shkaktuar dyfish atyre, mund të deklaroni: Prej nga erdhi kjo?! Thuaj: Kjo është prej vetë jush, Allahu, vërtet, mund të bëjë çdo gjë."
"Çfarëdo e keqe që ju godet, ajo është për shkak të mëkateve që i keni kryer, ndërsa Ai shumë edhe Ai i falë."
Ekziston edhe një veti e lavdëruar e besimtarit i cili gjendet në sprovë. Ajo është mirënjohja e tij ndaj Allahut me të cilën robi e falënderon Zotin për gjithçka, pra edhe për sprova. Në të vërtetë, besimtari është më i kënaqur dhe më mirënjohës të jetë i shtypur, madhlum, se sa të jetë tiran, dhalim.
Disa nga pararendësit ë mirë në lutje deklaronin: "Zot ynë, na bën të shtypur, e jo tiranë."
Kjo ngjason me tregimin për dy bijtë e Ademit (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të), ku njëri deklaron:
"Edhe sikur do ta shtrija dorën kah unë për të më vrarë, unë nuk do ta shtrija dorën time për të vrarë ty, ngase unë kam frikë nga Allahu, Zoti i botëve."
Krejt kjo është, gjithsesi, vetëm një pjesë e mëshirës e cila shkëlqen në shpirtin e besimtarit, prandaj ai ua falë atyre që e shqetësojnë dhe i shkaktojnë vuajtje. Besimtari e di se edhe njeriu i tillë i cili kryen prapësi në vazhdimësi dhe sulmon të tjerët është i denjë për mëshirë si krijesë e Zotit. Prandaj i Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) ka thënë:
"Ndihmoni vëllait tuaj qoftë ai shtypës apo i shtypur."
Kur një njëri i quajtur Mistah e kishte sulmuar nderin e Ebu Bekrit, duke fyer vajzën e tij Aishen, Ebu Bekri ishte betuar se më nuk do ta ndihmonte dhe nuk do t`i jepte lëmoshë siç e bënte rregullisht, ngase Mistah ishte skamnor i këputur. Në lidhje me këtë Allahu shpalli ajetet vijuese:
"Të ndershmit dhe të pasurit prej jush nuk duhet të betohen se më nuk do t'i ndihmojnë të afërmit dhe skamnorët, edhe ata të cilët duke qenë në rrugën e Allahut e kanë braktisur vendlindjen; le t'ua falin dhe të mos zënë kusur! A nuk do të dëshironit edhe ju që edhe juve Allahu t'ua falë? Ndërsa Allahu falë dhe është mëshirues."
Pas kësaj Ebu Bekri kishte deklaruar: "Natyrisht, unë dëshiroj që Allahu të mi falë mëkatet. Pastaj i kishte dhënë lëmoshë siç kishte vepruar çdo ditë dhe ia kishte falur."
Jusufi (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) vëllezërve të tij që i kishin shkaktuar padrejtësi të madhe, u kishte thënë:
"Unë tashti nuk do t'u qortoj, tha ai " Allahu do t'ua falë, Ai është më mëshiruesi prej të gjithë mëshiruesve!"
Këto fjalë i kishte përsëritur i Dërguari me rastin e çlirimit të Mekës, kur ua kishte falur të gjithë atyre që tentuan ta shqetësonin, ta sulmonin dhe ta poshtëronin në qytetin e tij.
I Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) madje edhe u kishte thënë: "Shkoni, prej tashti jeni njerëz të lirë."
Pikërisht për këtë edhe reflektojnë fjalët e hadithit vijues: "Nuk është trim ai që lufton, porse ai që arrin të kontrollojë veten kur është i zemëruar.
Ibën Mubarek ka deklaruar:
Nëse shoqërohesh me njerëz të mirë,
tregohu i mëshirshëm ndaj tyre.
E mos u zemëro me njerëz fare,
se mund të mbetesh pa miq prore.
Thuhet që në Ungjill është thënë: "Falja shtatë herë atij që të dëmton ty një herë."
Prandaj, personit i cili na ka shkaktuar vetëm një të keqe duhet t'ia falim shtatë herë në mënyrë që ta qetësojmë zemrën, të pushojmë nervat dhe ta ngushëllojmë shpirtin. Së fundit, hakmarrja të shkatërron nervat, gjumin, nderin dhe qetësinë tënde, dhe jo të askujt tjetër.
"Padrejtësia mund të kthehet me masë të njëjtë, por atë që falë dhe pajtohet, Allahu do ta shpërblejë; Ai, vërtet, nuk i do ata që bëjnë padrejtësi."
Në një fjalë të urtë indiane thuhet: "Kush e mposht shpirtin e vet është më trim se ai që e pushton një qytet."
"Unë nuk e arsyetoj veten, shpirti është i prirë për keq, pos atij që Zoti yt e mëshiron. Zoti im vërtet falë dhe është mëshirues."