"E nëse shejtani përpiqet të nxitë për vepra të këqija, ti kërko mbështetje te Allahu, Ai vërtet dëgjon dhe di çdo gjë."[1]
I Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) e kishte këshilluar një shok të tijin me këto fjalë: “Mos u hidhëro, mos u hidhëro, mos u hidhëro.”
Me një rast i Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) e kishte urdhëruar një njeri të mllefosur të këndojë eudhu bilahi dhe bismilahi.
"Dhe thuaj: Ty të drejtohem, Zoti im, për mbrojtje nga fantazmat e shejtanit dhe të drejtohem Ty, Zoti im, të më mbrosh nga prezenca e tyre!"[2]
"Ata që kanë frikë nga Allahu, sapo i prek fantazma e shejtanit, përmenden dhe menjëherë vijnë në vete."[3]
Zemërimi dhe vrullet e tërbimit na helmojnë shumë jetën, ato na shkaktojnë shqetësim dhe depresion.
I Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) na ka lënë amanet disa ilaçe për këtë sëmundje tinëzare. Gjëja e parë është që ta mposhtim vetë zemërimin. Këtë na porosit edhe Allahu në ajetet:
"Për ata të cilët, edhe kur kanë me bollëk edhe kur kanë me pakicë, japin lëmoshë, të cilët e frenojnë zemërimin dhe ua falin njerëzve – kurse Allahu i do ata që kryejnë vepra të mira."[4]
"Për ata që largohen nga mëkatet e mëdha dhe degjenerimi dhe të cilët, kur dikush i zemëron, falin."[5]
Ndër ilaçe gjithashtu llogaritet abdesi, ngase ai shuan hidhërimin ashtu si kur uji që e shuan zjarrin.
I Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të) thotë: “Pastërtia është pjesë e besimit” dhe “Abdesi është armë e besimtarit.”
Njeriu i zemëruar, nëse është në këmbë, duhet të ulet, e nëse është ulur – duhet të shtrihet.
Njeriu në gjendje të tillë nuk do të duhej të fliste fare.
Njeriu në gjendje të zemëruar më së miri është të kujtojë shpërblimin për ata që e përmbajnë zemërimin dhe që e falin.