Vullneti i celikte
Aid el Karni
Një i ri musliman kishte shkuar prej botës Islame në Perëndim, më saktësisht në Londër, për të studiuar. Atje banonte në një familje britanike në mënyrë që fillimisht ta mësonte gjuhën. Meqë ishte besimtar i devotshëm, zgjohej çdo mëngjes për ta falur sabahun, merrte abdes me ujë të ftohtë dhe falej në dhomë. Këtë e kishte vërejtur plaka e shtëpisë dhe pas disa ditësh e kishte pyetur: "Ç?po bën?"
"Feja ime më obligon ta bëj këtë çdo ditë", u përgjigj studenti.
"Po përse nuk ngopesh gjumë e pastaj ta kryesh këtë detyrim?", pyeti sërish ajo.
"Zoti im nuk e pranon namazin jashtë kohës së tij." ? u përgjigj djaloshi.
Atëherë gruaja tundi kokën dhe deklaroi: "Ke asi vullnet që do ta thyente edhe çelikun."
"Ata janë njerëzit të cilët blerja dhe shitja nuk i pengon ta përmendin Allahun, edhe të cilët kryejnë namaz dhe japin lëmoshë, edhe të cilët kanë frikë nga Dita në të cilën zemrat dhe shikimet do të jenë të trishtuara."
Ky është vullneti i besimit, forca e njohjes së vërtetë dhe fuqia e besimit në një Zot. Ky vullnet i mposhti magjistarët e faraonit, andaj ata iu dorëzuan Allahut, Zotit të gjithë botëve, në momentin e betejës vendimtare midis Musait (paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të), dhe faraonit. Faraonit të tmerrshëm ata i deklarojnë:
"Ne nuk do të vejmë ty sipër argumenteve të qarta që na kanë ardhur, pasha Atë i Cili na krijoi!, u përgjigjën ata, e ti bën çka të duash; këtë mund ta bësh vetëm në jetën e kësaj bote!!"
Ky mbase është provokimi më i guximshëm në historinë e njerëzimit, ngase besimtarët publikisht dhe pa frikë iu kundërvunë ateistit më të madh dhe më mizor të asaj kohe.
Habib ibën Zejdi kishte hyrë te Musejlemi ta ftojë në fe, ndërsa ky e sulmoi me shpatë dhe e preu të tërin. Habibi nuk bëri as gëk gjersa nuk vdiq si shehid.
"Ata që e besojnë Allahun dhe të Dërguarit e Tij, te Zoti i tyre do të kenë shkallën e njerëzve të drejtë dhe të martirëve dhe do të fitojnë shpërblim si edhe ata, e edhe dritë si edhe ata; kurse ata që nuk i besojnë argumentet Tona dhe i mohojnë ata do të jenë banorë të Zjarrit."
Hubejb ibën Adij, në çastin e vdekjes, ka deklaruar:
Nëse vdes si musliman, nuk më intereson,
në ç?vend dhe ku më për mua jeta mbaron.